Με την 829/2023 απόφασή του, το Β2’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης που άσκησαν εικοσιεπτά (27) εργαζόμενοι Δημοσίου Υγειονομικού Φορέα, οι οποίοι κατά το παρελθόν είχαν απασχοληθεί σε νοσοκομείο της Αττικής μέσω προγράμματος του ΟΑΕΔ με 18μηνη σύμβαση κατάρτισης και απόκτησης εργασιακής εμπειρίας (stage). Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτούς του ισχυρισμούς των εντολέων μας, οι οποίοι αναπτύχθηκαν μέσω της πληρεξουσίας Δικηγόρου τους, Ευμορφίας Ρήγα, βάσει των οποίων:

  1. Η εργασία τους και ο σκοπός της ήταν η κάλυψη συνήθων, τρεχουσών και απολύτως προβλέψιμων αναγκών του Δημοσίου.
  2. Η σύμβασή τους είχε όλα τα χαρακτηριστικά της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωτικού Δικαίου και δεν γινόταν για τις ανάγκες της εκπαίδευσης και της εξοικείωσής τους με το αντικείμενο του επαγγέλματός τους.
  3. Θα πρέπει ο φορέας του Δημοσίου που τους απασχόλησε να υποχρεωθεί σε καταβολή των νομίμων αποδοχών τους, ως εάν εργάζονταν καθ’ όλον το διάστημα της απασχόλησής τους με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου.
  4. Επικουρικά, θα πρέπει ο εργοδότης φορέας του Δημοσίου να υποχρεωθεί στην καταβολή των ίδιων χρηματικών ποσών με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει οπωσδήποτε η αιτιολογία του ακυρωτικού Δικαστηρίου σχετικά με τον παράνομο πλουτισμό του εργοδότη κατ’ άρθρον 904 ΑΚ σε περίπτωση άκυρης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας. Η 829/2023 απόφαση του ΑΠ, οποία συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα της με αρ. 4/2021 αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε πλήρη ολομέλεια, έκανε δεκτό ότι:

[…] Εάν η απασχόληση από τον οικείο δημόσιο φορέα του προσλαμβανόμενου σε εκτέλεση ειδικού προγράμματος του ΟΑΕΔ, προς κατάρτιση ή απόκτηση εργασιακής εμπειρίας ανέργου δεν αποβλέπει κατά κύριο λόγο στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και εξειδίκευσης, αλλά στην εκτέλεση παραγωγικού έργου, υφίσταται άκυρη σύμβαση εργασίας και το Δημόσιο ή τα λοιπά δημόσια νομικά πρόσωπα, καθιστάμενα εντεύθεν αδικαιολογήτως πλουσιότερα, υποχρεούνται κατά τις προπαρατεθείσες διατάξεις των άρθρων 904 παρ. 1 εδ. α’ ΑΚ στην απόδοση της ωφέλειας, την οποία αποκόμισαν από την εργασία του μισθωτού, συνιστάμενη στην αμοιβή την οποία θα κατέβαλαν σε άλλο εργαζόμενο υπό έγκυρη σύμβαση εργασίας, με τις ικανότητες και τα προσόντα του απασχοληθέντος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη παροχές που προσιδιάζουν στην προσωπική κατάσταση του μισθωτού χωρίς η νομιμότητα της σχετικής αγωγής να επηρεάζεται από το γεγονός ότι δεν υπήρχε δυνατότητα έγκυρης πρόσληψης άλλου μισθωτού στην θέση του ακύρως απασχοληθέντος. […]

Μετά την εν λόγω αναιρετική απόφαση, η υπόθεση των εντολέων μας θα εισαχθεί αρμόδια στο δικαστήριο του β’ βαθμού, το οποίο θα κρίνει εκ νέου την ουσιαστική βασιμότητα της Αγωγής τους, η οποία δέκα περίπου χρόνια μετά την το πρώτον άσκησή της, ευελπιστούμε ότι θα σηματοδοτήσει την πλήρη ηθική, νομική και πολιτική δικαίωση των εργατικών συμφερόντων τους.

 

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την απόφαση:

829_23_ΑΠ